Tak naprawdę funkcjonalny proces dezynfekowania jest powolny, wieloetapowy i zmierza do dostania całkowitej stabilności w całym przewodzie pokarmowym. Punktem wyjścia jest aktywizacja toku wydalania. W tym celu zaleca się m.in. ustnie miąższ aloe vera .Przed laty w wielu domach przyrządzało się wiosną winko z aloe vera wedle przepisu księdza Klimuszki na “zdezynfekowanie krwi i żółci”… Dosłownie istniało sporo takich receptur wsiowych, ale nie było żadnych argumentów naukowych, że to “czyszczenie krwi” aloesem aloe vera było usprawiedliwione i skuteczne. Obecne laboratoria naukowe takich danych dostarczają. Okazało się m.in., iż doustne stosowanie cnotliwego miąższu aloesowego przez 7-10 dni obniża wskaźnik indykanu przeciętnie o połowę, a doświadczenia bakteriologiczne wykazały mniejszą ilość drożdżaków we florze bakteryjnej jelit. Wskazuje to na bakteriostatyczne i mykostatyczne influencja miąższu aloe vera. Z kolei testowanie pH soku żołądkowego po wręczeniu aloesu dowiodło normalizację parametrów. Stwierdzono także, że czysty miąższ aloesowy daje celowy efekt dobrodusznej tonizacji funkcji jelitowych, co można określić jako wypatrywaną regulację ich pracy. Zbawienne funkcjonowania składników aloesu to również poprawienie trawienia wszelkich grup pożywnych, a także amortyzowanie stanów zapalnych w jelitach oraz uszczelnienie bariery jelitowej.Wszystkie te procesy prowadzą do obniżenia alergii pokarmowych.Ostatnie obserwacje wskazują, że aloes może być przydatny w terapii zespołów złego wchłaniania, jak np. celiakia. Miąższ aloesowy efektywnie wzmacnia funkcje detoksykujące wątroby i nerek.